Kannahamaru Chronicles epilogue

Even Déjà vu's money couldn't contain the incident at his safe house. I mean how can you contain  it if something blows up on that scale?
The place where once the safe house stood had a crater now. And the place was crawling with police and media. They said the forensics weren't able to find the source of the explosion. No traces of gun powder or  Nitroglycerin. They even tried looking around with Geiger counter. But there was no traces of radioactive radiation either. The explosion was massive but otherwise contained.
We were standing beside the crater close enough but far enough not to be noticed by the media or enforcement officers.
Déjà vu was encircled by the media people when he arrived. But he spotted us in the distance and waved at us and started walking towards us.
"I'm sorry."
Said he
"So are we."
We said and stood there for a moment.
"How much it did cost you?"
Asked Rocky,
"What?"
Wondered Déjà vu aloud.
"The devastation, if we could give you the money to cover up your loss."
"Don't you worry about it, Kannahamaru was my friend too. And in any case he gave me a blank cheque beforehand. Which I'm gonna keep as a
souvenir any way."
***
When we returned home, something fell from between the door and the frame. We looked at it. lying on the floor were two cards. One was The Ace of the spades. The other, Jack.
Ace and Jack
Jack and Ace
"What?"
Asked Rocky.
"Jack and Ace"
I said, aloud this time.

Continue Reading...

The Physicist's endgame(Kannahamaru Chronicles #7)

"I'm gonna lay low for some time."
Announced kannahamaru
"Wouldn't that be a problem with your loud noise
uh, excuse me, voice?"
Retorted Rocky.
Kannahamaru was not affected by the comment.
Rocky eyed me, asking why he isn't  normal.
"Listen, joking time is over, I might be in real  trouble  this time"
"Where are you going to be K?"
"I cannot tell you the exact  spot.
Walls have ears."
Mouthed him.
"But I will be in one of his safe houses."
At this moment the half opened door was fully opened and a stranger stepped into the view. Kannahamaru was pointing right at him. He looked oddly familiar to me.
"You, I swear I've seen you before."
"My name is déjà vu."
Stated the stranger matter-of-factly.
Déjà vu was a some sort of an urban legend. At times stories about him got so unreal that I  seriously doubted their authenticity.
It was  among those that Déjà vu had safe houses built around the country. ( Since this one turned out to be true, I've began to suspect that there must be some amount of truth to the story in which he wrestled a mountain gorilla or even the rumour that he's currently dating a vampire.) But what amused me and by his reaction, Rocky too  was  that Kannahamaru was friends with Déjà vu for we took pride in being Kannahamaru's only friends. Standing almost as tall as Kannahamaru himself  Déjà vu was a  well-built fellow with a calm but often alarmy demeanor. He wore a T-shirt with a big wolf head and written beneath it were the words Winter is coming.
"Let me go to my room  and collect my emergency supplies"
Said Kannahamaru
Rocky and  I went along and helped him pack his stuff.
Kannahamaru already had everything organised. From underwears to emergency medications. Complete with a first aid box. Among other things I noticed an Klingon-English dictionary as well. Kannahamaru never took chances. And between his gameboy and a deck of cards were a pack of cigarettes. Kannahamaru of course noticed my looking at it and said.
"I'm teaching myself card tricks"
"And cigarettes are just in case if I pick up smoking."
He continued.
Within an hour freshly bathed and shaven kannahamaru was ready to go he looked sharp in the scarlet shirt, radiant and beaming with energy.
"Before I go, let's have one last drink."
"But K, you never drink."
I protested.
"Exceptions can be made for extraordinary times"
Said him.
The glasses were set and Rocky poured equal amounts of colourless liquid into the glasses.
"You young people don't know a thing about drinking vodka"
Said him, his accent perfect Russian.
We  toasted the drink ( "To Kannahamaru's journey")
and emptied the glasses and put it back on the table with bangs.
" It tastes like water."
Observed Kannahamaru as a closing statement.
Déjà vu gave him the keys. Kannahamaru shoulderd his bag it had something that starts with In fearful day, written over it. Kannahamaru looked at us for one last time. His cab had arrived. He got on it. Within no time it was taking off.
"I will write you  letters"
I looked at Rocky.
"How odd"
Said him.
Rocky, Déjà vu, and I were left there. Déjà vu looked at us.
Sic transit gloria mundi
Said him. And with that he was gone. The connecting link between us and him lost.
                     ***
We had a boring weekend and and a lousier week afterward. Truth to be told we began to miss Kannahamaru.( blessed be his name). Rocky began to make parachutes in despair.
Kannahamaru true to his word sent us a letter. The letter found us on the fifth day of his leaving.  We tore open the envelope. Enclosed inside what we found to our surprise was a blank sheet of paper.
"Why would he go to all the troubles to send us this?"
Rocky wondered aloud. I had an idea. Not very novel, so to say but  what seemed to be likely. We had a UV lamp. I switched it on and shown to the letter. It read as follows.

Dearest, Rocky and TJ
The fact that you are able to read this evidently points to that one of  you actually tried the UV lamp. Congratulations.
Now to the point. First off I'm sorry that I had to leave you two in the dark. But it is called a secret mission for a reason you see. I'm safe at one of déjà vu's safe houses. (Don't ask him which- with this key, I could get access to any)  I suspect my nemesis- I call him the manipulator is in a hunt for me. Don't say real people don't have nemesii. I've been suspecting his actions for a long time now. He's Moriarty for my Sherlock Holmes, Lex luthor to my Superman, electoral college for my Hilary Clinton. But I've failed in  linking his  actions directly to him with hard evidence thus failing in bringing him to the public.He's called the subtle genius  for no other reason pals.  Not only I failed in bringing him public but I revealed myself in trying so. I suspect our rooms have been bugged, for somehow he's been able to foresee my moves.  We've been  looking into the future with such vigour that we missed what's happening in the present. My condition might be dangerous, mortal even. I've taught you all I know. I'm sure that you could fend yourselves from any attacks the 'manipulator's minions would be throwing at you. Even if I die in this endeavour, I will bring down him with me.
I know you switched my drink with  a placebo one. Nice try turning the fact that I haven't had a drink before to your advantage but I know what a 40%  drink ought to taste like ( subtle hand movements Rocky, I've gotta hand it to you.)
Thank you for watching out for me. But with my level of imagination skills it was easy tricking the subconscious to think that I'd have a real drink and attaining a real high was no problem.
At this Rocky smiled. And I continued
Even if I die, I'm saying this because I need you to know that a I lead, I won't say long but nevertheless a content life.  And like Albus I believe that "for a fully prepared mind death is but the next big adventure."
And I am ready to embrace this, And I need you to move forward all for the same reason and that is,  " somewhere something incredible is waiting to be known. "
See you soon (hopefully) Jackasses
It was signed below.
Written below was
P.S. : Burn the letter after reading
And beneath that was
P.P.S. : I'm serious.
I stopped reading. Rocky was smiling through his tears. I wasn't really sure what to think. Kannahamaru might be dying but he managed to quote Carl Sagan and Harry potter in a single letter.
Later we burned the letter honoring Kannahamaru's wish though rocky was in favour for using chromatography to find the possible origin of the letter.
***
We put our intellectual resources into work. It was a hard work, considering the number of safe houses déjà vu owned. All of whichs locations weren't known. We tried to pick them by nearness and a number of other criteria. It was all unnecessary. For the third day after the letter arrived, It was shown across national media that déjà vu's safe house  in Calicut blew up. And with it, Kannahamaru.

Continue Reading...

St. Kannahamaru (Kannahamaru#6)

"And?"
Kannahamaru was asking Robo.
We were back from getting the shots for the bites. Kannahamaru cleverly told the physician that they were dog bites. He even remembered to ask for the free candy from the hospital.
"You're legends in our time."
Robo was saying.
"You or you?"
"Eh"
Robo looked at him quizzically
Kannahamaru came to the realization soon.
"Them too."
"What did we do?"
Asked Rocky.
"You designed the first temporal displacement machine."
"Him? Why didn't I?"
Asked Kannahamaru surprised as he could be.
"If my history is reliable, these were your exact words
: I'm no engineer. Hell I'm not even an experimental physicist. I'm a theoretical physicist. Here's your theory, go make your machine."
Kannahamaru appeared impressed with his own future wit.
"And him?"
he asked pointing at me.
"His company manufactured the first commercial temporal machine.Chrono kan1."
Said she looking at the small device she had on her belt.

"Now to the business,"
Robo continued.
"Your finding the temporal displacement equation sent waves across the spacetime. That's why the secret sect of werewolves sent minions to catch you."
"I've been sent back in time to ensure that the timeline is progressing as it should."
"You can't, you know  Cause and effect"
Muttered  Kannahamaru under his breath
"Wait a second, the werewolves travelled here to capture us right? Then why would they try to get the technology again it makes no sense."
Said Rocky
"Their time travelling technology is far from perfect. For example their time travel is unidirectional. They can send back people all they want but they can't move forward in time.
Since we cleared up on that, let me go back to my time."
That came out of the blues even for me. We've became quite acquainted with her through  the small  yet eventful span of time.
She clicked on the small device on her belt.
"It's so easy, a single click and I'm away to a couple of centuries into the future."
"Puff.. "
There was a hizzing noise and spark and a plume of smoke ascended from the Chrono
The time machine was broke. For some unknown reason Rocky seemed happy.
"Can you , uh.. repair it?"
She was looking at Rocky.
"Oh, let me see"
Said him.
She handed over the machine to him.
"I will help you." Said Kannahamaru.
It was a rare sight. Two geniuses putting their heads together.
After more than an hour of discussions and jargon exchange they agreed that that thing is beyond recovery. And since its spare parts won't be available for another good 30 years, there weren't any options left. Robo is stuck with us for the time being.
Rocky made coffee for us all and we were sipping the rich black liquid. Kannahamaru indifferent as usual, Robo disappointed and Rocky for some unknown reason, happy.
"Zoom.."
"What the… "
Kannahamaru was exclaiming.
Another person appeared amidst the static discharge
"Hello"
Said the newcomer.
She was a woman in her mid twenties.  She went upto Robo and hugged her. And to our surprise, kissed her on the lips.
"Take us home."
Said Robo to the newcomer.
And with a click and another burst of static, they vanished. We were left with a lot of things to process. By we I meant Rocky and I. Kannahamaru is for his own good, is adept at processing things realtime and nothing was too much for him. Or so we believed. There were no talks about  Robo's sexual orientation for we were such a group of young men with up-to-date progressive attitudes all thanks to St. Kannahamaru.
                    ***
Kannahamaru received a package the very next day. He seemed worried. His writing board was filled with well, writings. And he was seen  to be planning for something.

Meet Kannahamaru in an exciting and deadly adventure soon.

Continue Reading...

ഒരു ഹൈറേഞ്ച് പ്രേതം

"ഒന്ന് പതുക്കെ പോവുമോ?"
ഞാൻ അവ്നോട് ചോദിച്ചു.
"പേടിക്കാതെടാ നല്ല ട്രാക്ഷൻ ഉണ്ട്.
ജോയി പറഞ്ഞു.  തേയിലത്തോട്ടതിന്റെ ഇടയിലൂടെ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞ് ഒരു  മലമ്പാമ്പിനെ പോലെ  കേറിയിറങ്ങി പോകുന്ന വഴിയിലൂടെ പായുകയാണ് ഞങ്ങളുടെ വണ്ടി. സമയം നാലു കഴിഞ്ഞതേ ഒള്ളെങ്കിലും വഴിയിൽ നല്ല കോടയായിരുന്നു.
"ഇവുടുത്തേ കാറ്റാണു കാറ്റ്'
ജോയി പാട്ട് മൂളുകയാണ്. ഇടുക്കികാരനാണന്ന കാര്യത്തിൽ പണ്ടേ അവനു അഭിമാനമാണ്. കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്തൊക്കെ
"ഭൂമിയിൽ ഒരു സ്വർഗ്ഗമുണ്ടെങ്കിൽ അതിതാണ്" എന്നും  എന്തുകാര്യത്തേക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞാലും 
"അതൊക്കെ ഞങ്ങടെ ഇടുക്കീല് " എന്നും പറഞ്ഞിരുന്നവനാണ് ജോയി.
"മഹേഷിന്റെ പ്രതികാരം" ഇറങ്ങിയപ്പോ  ലീവെടുത്ത് നാട്ടിൽ വന്ന്  കട്ടപ്പന'സാഗര'യിൽ  തന്നെ പോയി ഫസ്റ്റ് ഡേ ഫസ്റ്റ് ഷോ കണ്ടു ജോയി. അന്ന് വരേ കടുത്ത ലാലേട്ടൻ ഫാൻ ആയിരുന്ന ജോയി 'പോത്തേട്ടൻ ബ്രില്ല്യന്സ്' നേ പറ്റിയും ഫഹദിന്റെ മിതത്വത്തേക്കുറിച്ചുമൊക്കെ വാചാലനാവാൻ തുടങ്ങി. എല്ലാവർക്കും അവധി ഒത്ത് വന്ന സമയത്ത് തന്നെ പതിവുപോലെ ജോയി വീട്ടിലേയ്ക്ക് വാ മുറവിളി കൂട്ടിയപ്പോ പിന്നെ രണ്ടാമതൊന്നാലോചിചില്ല
ഞാനും വിവേകും നേരേ പുറപ്പെട്ടു.  പ്രമുഖ പത്രത്തിന്റെ തൃശ്ശൂർ ഒഫിസിൽ സബ് എഡിറ്റർ ആയ വിവേക് കൗമാരം പ്രാപിക്കുന്നതേ ഉള്ളു. പൊടിമീശയിൽ ഇടതുകൈയ്യുടെ ചൂണ്ടുവിരൽകൊണ്ട് തടവി ആരോടോ ഫോണിൽ സൊള്ളുകയാണ് കക്ഷിയിപ്പോൾ. ആരതിയായിരിക്കണം.
പാലയിലെ എന്റെ‌ വീട്ടിലെത്തിയ  വിവേകും ഞാനും ആനവണ്ടിയിൽ കയറി  നേരേ മുണ്ടക്കയം ചാടി.
കെ. കെ റോഡിൽ വെള്ള ഷർട്ന്റെ ആദ്യ ബട്ടൺ അലസമായി അഴിച്ചിട്ട് കഴുത്തിലെ സ്വർണ്ണച്ചെയിനിനു മുഖം കാണിക്കാൻ അവസരം കൊടുത്ത് , കറുത്ത ഗ്ലാസ്സും വെച്ച് ചുകന്ന പെയിന്റടിച്ച ജീപ്പിൽ ചാരി നിൽക്കുന്നത് ജോയ് ആണെന്ന്  തിരിച്ച് അറിയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായില്ല. കുറച്ചു ചീർത്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരുപാട് പെൺകുട്ടികൾ സ്വപ്നം കണ്ട ജോയ് എബ്രഹാം തന്നെ ഇത് .നാടൻ ചോറും കറികളും കുരുമൊളകിട്ട ബീഫ് ഫ്രൈയും (ഇതൊന്നുമല്ല ബീഫ് ഫ്രൈ, നീ വീട്ടിലേയ്ക്ക് വാ അമ്മച്ചി ഒണ്ടാക്കിത്തരും) ഒക്കെ വീട്ടിലെ ഭക്ഷണം എന്ന ബോർഡ് വച്ച കടേന്ന് കഴിച്ച് ചിറിയും തുടച്ചു നേരേ വണ്ടിയിൽ കയറിയതാണ്. പിന്നെ കോളേജിലെ  വീരസാഹാസങ്ങളും ഇടയ്ക്ക് ജോലി വിശേഷങ്ങളും പറഞ്ഞ് ഇരുന്നു. ശുദ്ധ തമിഴ് ബ്രാഹ്മണനായ ജൂനിയർ പയ്യനെ 'ഫോറിൻ അച്ചാറ്' തീറ്റിച്ച കഥ  എല്ലാത്തവണത്തേം പോലെ പറഞ്ഞ് ജോയി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
"ജോയി അണ്ണാ അന്ത ഫോറി‌ൻ പിക്കിൾസ് റൊമ്പ പ്രമാദമായിരിക്ക്, ജാസ്തി കെടയ്ക്കുമാ?"
നമ്പൂരി ചെക്കന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ ചോദ്യം ഞങ്ങളെല്ലാം  കേട്ടതുമാണ്.
പിന്നെത്തെ സ്റ്റോപ്പ്  ക്യൂൻസ് ബിയർ ആൻഡ് വൈൻ പാർലർ ആയിരുന്നു ഞാനും വിവേകും ഓരോ ചിൽഡ് ബിയറു കഴിച്ചു.
"ഡോണ്ട് മിക്സ് ഡ്രിങ്ക് വിത് ഡ്രൈവ് " എന്ന് പറഞ്ഞ് ജോയി ഡ്രിങ്ക് നിരസിച്ചു.
____________________
എസ്ബീലെ ബാസ്ക്കറ്റ്ബോൾ ക്യാപ്റ്റൻ ആയിരുന്ന സമയത്ത് എസ്.ബി കപ്പിൽ ഇവാനിയോസിനെതിരെ ഉള്ള  ഫൈനലിൽ അവസാന നിമിഷം ത്രീ പോയിന്റ്ർ ഷൂട്ട് ചെയ്തപ്പളും ജോയിടെ കണ്ണ് ഐശ്വര്യായിൽത്തന്നെ ആയിരുന്നു. പെൺകുട്ടികൾ ധാരാളം പിറകേ നടന്നിട്ടും അതിൽ നിന്നൊക്കെ പുളവനേപ്പോലെ തെന്നിമാറിയ അവൻ അവളുടെ വട്ടക്കണടയിലും ആരേയും മൈൻഡ് ചെയ്യാത്ത നടത്തത്തിലും എന്താ കണ്ടേന്ന് ഇംഗ്ലീഷ് സെക്കന്റ് ഇയറിലെ തന്നെ ലീനാ പോൾ എന്നോട് ചോദിച്ചിരുന്നു. മിലൻ കുന്ദേരയ്ക്കും മാർകേസിനും ഇറ്റാലോ കാല്വിനോയ്ക്കുമൊപ്പം ധാരാളം പാറ്റാകളൾക്കും വീടൊരുക്കിയ ആ  ലൈബ്രറി ഷെൽഫുകൾക്കിടയിൽ അവരുടെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കിയിട്ടുണ്ടാവണം. ഏതായാലും ഒന്നിരിട്ടി വെളുത്തപ്പളേയ്ക്കും രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ സംഭവിച്ചു
1. ഐശ്വര്യായും ജോയിയും പ്രണയത്തിലായി
2. അവന്റെ അപ്പനേപ്പോലെ തന്നെ കടുത്ത മലയോര കോൺഗ്രസ്സ് അനുഭാവി ആയിരുന്ന ജോയി തികഞ്ഞ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരനായി.
പാർട്ടി ലേബൽ ഒഴികെ ബാക്കിയെല്ലാം കൊണ്ടും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആയിരുന്ന ജോയ് ചുവടുമാറ്റം ഒഫീഷ്യൽ ആക്കി എന്നതിലുപരി മറ്റൊന്നും ഞങ്ങൾക്ക് തോന്നിയില്ല എങ്കിലും എല്ലാവരുടെയും കാര്യം അങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ല.
അങ്ങനെ അവനു രണ്ടുകൂട്ടം ശത്രുക്കളും ആയി.
ഇത്ര സുന്ദരികളും (സ്വജാതിക്കാരും!) ആയ തങ്ങളിവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും 'ഐശ്വര്യായേപ്പൊലൊരുത്തിയെ' പ്രേമിച്ച  ജോയെ   വെറുക്കാൻ  തുടങ്ങിയ കോളേജിലെ ഗസറ്റഡ് സുന്ദരിമാരാണ് ആദ്യത്തെ കൂട്ടെരെങ്കിൽ തിന്നത് എല്ലിന്റെടേൽ കേറിയതിറ്റെ കുത്തിക്കഴപ്പാണു ജോയുടെ കമ്മ്യൂണിസം എന്ന് പറഞ്ഞ  കെ‌.എസ്.യുക്കാരായിരുന്നു. ആദ്യത്തെ കൂട്ടരോട് ഒന്നിച്ചു നടന്നും മതിയാവോളം പ്രേമിച്ചും ജോയും ഐശ്വര്യായും മധുരപ്രതികാരം വീട്ടിയെങ്കിൽ രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടരിൽ പ്രധാനിയായ സ്റ്റീഫൻ സക്കറിയായുടെ  മുണ്ട് അയാൾ ശാന്തേ ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിൽ സ്നേഹം കൂടാൻ പോയപ്പോൾ ചാത്തന്മാർ മരം കേറ്റിച്ചു. അവ്ടുന്നു പതുങ്ങി എറങ്ങിയ സ്റ്റീഫനെ സ്ഥലത്തെ പ്രധാന ദിവ്യന്മാരു കൂടി പെരുമാറി‌. അന്നത്തെ മുഖ്യമന്ത്രിടെ പെങ്ങടെ നാത്തൂന്റെ കുഞ്ഞമ്മാവന്റെ ആരോ ആയിരുന്നിട്ടു കൂടി സ്റ്റീഫന്റെ രാഷ്ട്രീയ ഭാവി കാറ്റിൽ പറന്നു.
കോളേജിൽ നിന്ന് ഇറ‌ങ്ങി കഴിഞ്ഞിട്ട്  ഐശ്വര്യയും ജോയിം തമ്മിൽ എന്തു സംഭവിച്ചു എന്നു ആർക്കും അറിഞ്ഞുകൂട. പിന്നീട് എഴുത്തുകാരിയും നവയുഗ ലിബറലുമായ ഐശ്വര്യക്ക് ജോയിടെ അച്ചായത്തരങ്ങൾ പിടിക്കാതെ ആയിക്കാണും എന്ന് അസൂയക്കാർ പറഞ്ഞു.
ജോയി ആവട്ടെ "ഇഫ് യു റിയലി ലവ് ഹെർ ലെറ്റ് ഹെർ ഗോ"
എന്നും മറുപടി കൊടുത്ത്  ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കുകളിലേയ്ക്ക് ഊർന്നിറങ്ങി. പിന്നെ ആ ഒരു ഫോൺ കോൾ വരെ അവൻ എവിടാരുന്നന്നോ എങ്ങനെ ആരുന്നന്നോ  ഒരു പിടിയിം ഇല്ലാരുന്നു.
മൾട്ടി നാഷണൽ കമ്പനിയിൽ കീഴിൽ ഒരുപാട് സായിപ്പന്മാരുള്ള ജോലിയാണന്നൊക്കെ ഇടയ്ക്കാരോ പറയുന്നതു കേട്ടു.
ഐശ്വര്യായാകട്ടെ  അവളുടെ _The  grandfather's tale_ ലിനു മാൻ ബുക്കർ പ്രൈസിനു ഷോട് ലിസ്റ്റ് ചെയ്തു എന്നും പറഞ്ഞും അവളുടെ അനാർകിക്  ആയിട്ടുള്ള അഭിപ്രായങ്ങൾക്കും ഇംഗ്ലീഷ് പത്രങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു. ന്യൂയോർക്ക് ടൈംസ് റിവ്യൂ  ചെയ്ത _chettan_ എന്നും _chechi_ എന്നും  _ammachi_  എന്നും ഇറ്റാലിക്സിൽ  അടിച്ചു വന്ന നോവലുകൾ പഴയ ശത്രുക്കൾ വരെ വാങ്ങി വായിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
____________________

റോഡിന്റെ നടുവിൽ അങ്ങനെ നിൽക്കുകയാണ് ഒരു മുട്ടൻ പോത്ത്. 6:00 മണിയെത്തിയതോടെ മൂടൽ മഞ്ഞ്  വഴിയിൽ അങ്ങനെ പരന്നു. ജീപ്പോട് പോത്തുമുട്ടിയാൽ  കാണത്ത മഞ്ഞ്‌. അതിന്റെ ഇടയ്ക്കു നിന്നാണ് ഭീകരനായ  പോത്ത് റോഡിന്റെ നടുക്കു കേറി ഒരേ നിൽപ്പ് നിൽക്കുന്നത്. വിവേക് ഫോൺ വിളിയൊക്കെ അവസാനിപ്പിച്ച് പോത്തിനെ തന്നെ മിഴിച്ച് നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്.
"നീ പേടിക്കാതെടാ വിവേകേ അത്  ഒടിയനൊന്നുമല്ല."
ജോയ് നീട്ടി രണ്ട്  ഹോൺ അടിച്ചു പോത്ത് ജോയിയെ ഒന്നു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ട് മറുകണ്ടം ചാടി മറഞ്ഞു.
മാടനും മറുതയും ഒടിയനും ഒക്കെ സ്വൈര്യവിഹാരം നടത്തുന്ന  തനി പാലക്കാടൻ ഗ്രാമത്തിൽ ജനിച്ച് വളർന്നതാണ് വിവേകിന്റെ ഭീതിയുടെ അടിസ്ഥാനമെങ്കിൽ ഹൈസ്കൂൾ സമയത്ത് വായിച്ചു തള്ളിയ കോട്ടയം പുഷ്പനാഥ് നോവലുകളായിരുന്നു എന്റെ ഇറാഷണൽ ഫിയറിനാധാരം. ഡ്രാക്കുളയുടെ അങ്കി, ഡ്രാക്കുള ഇന്ത്യയിൽ തുടങ്ങി അരഡസൻ ഭീകരനോവലുകളായിരുന്നു മൂടൽ മഞ്ഞും തേയിലത്തോട്ടവും എല്ലാം എന്റെ മനസ്സിൽ കൊണ്ടുവന്നത്. എന്റെ നട്ടെല്ല് വഴി ഒരു തരിപ്പ് അരിച്ചു കേറി.
"ഹൈറേഞ്ചിന്റെ മണ്ണിൽ മറുതേം ഒടിയനും ഒന്നുമില്ല. ആകെ  ഉണ്ടായിരുന്ന  കുറച്ച് ദുരാത്മാക്കൾ ക്രിസ്ത്യാനികൾ ഇവിടെ കുടിയേറിത്താമസിച്ചപ്പോൾ ചുട്ടു തിന്ന പുഴമീന്റെ ചങ്കും കരളും പുകയുന്ന ഗന്ധമേറ്റ്¹ കുമളി വഴി തമിഴ്‌നാട്ടിലേയ്ക്ക് സ്ഥലം വിട്ടു"
ജോയി ചിരിച്ചു.
____________________

ജോയിടെ വീട്ടിൽ ഞങ്ങളെത്തിയപ്പോൾ ഇരുട്ട് നല്ലതു പോലെ വീണു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.  വശങ്ങളിൽ ജാതിമരങ്ങൾ നിൽക്കുന്ന പുല്ലു വഴിയിലൂടെ ചരൽക്കല്ലുകൾ വിരിച്ച മുറ്റത്തെത്തി ജീപ്പ് ഇരച്ച് നിന്നു.
അറേം നിരയുമൊക്കയള്ള വീടിന്റെ തിണ്ണയിൽ ചാരുകസേരയിൽ പുകവലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന രൂപം ജോയുടെ അപ്പൻ തന്നെ.‌ഹൈറേഞ്ചിൽ എവുടുന്നാണു ഇങ്ങനത്തെ ഒരു വീട് എന്ന് ആലോചിച്ച് നിൽക്കേ  പിറകിൽ നിന്ന് ശബ്ദം.
"കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിയിലെ ഞങ്ങടെ കുടുംബ വീടാരുന്നു. സണ്ണിക്കുട്ടി അത് പൊളിക്കുകാന്നു കേട്ടപ്പോ ഞാൻ ചെന്ന് ഒരു തരി  കളയാതെ ഇങ്ങ് കൊണ്ട് പോന്നു.ചുമ്മാതൊന്നുമല്ല കേട്ടോ, മാർക്കറ്റ് വില എണ്ണിക്കൊടുത്ത്  തന്നെയാ ശകലം കഷ്ടപ്പെട്ടാല്ലെന്താ ഉത്തരോം കഴുക്കോലും തട്ടും എല്ലാം തനി തേക്കാ. വേറേ മരം കൂട്ടിതൊട്ടിട്ടില്ല"
പുകയൂതി വിട്ടുകൊണ്ട് ജോയിടെ അപ്പൻ പറഞ്ഞു. ഞാനും വിവേകും വീട്ടിനുള്ളിൽ കടന്നു. ഇലക്ട്രിക് ബൾബിന്റെ വെട്ടത്തിൽ ഉത്തരത്തിൽ കൊത്തിവെച്ചിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾ ഞാൻ കണ്ടു.
ചെന്നായയും മാലാഖമാരും വ്യാളിയുമൊക്കെ. വെട്ടം ചിതറി വ്യാളിയുടെ നാസാരന്ധ്രങ്ങളിൽ നിന്ന് തീപ്പൊരികൽ ചിതറുന്നതുപോലെ തോന്നി. ചൈനീസ് വർക്ക് ആയിരിക്കണം. പുണ്യപുരാതന  സിറിയൻ കൃസ്ത്യൻ കുടുംബം ആയ ജോയിടെ വീട്ടുകാർക്ക് പഴേകാലത്ത്  ചീനന്മാരുമായി വ്യാപരബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നോ?
ഞാൻ  ചുണ്ടിൽ എരിയുന്ന സിഗരറ്റുമായി ഇരിക്കുന്ന  ജോയുടെ അപ്പനെ പാളി നോക്കി. മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ അയാളുടെ മുഖം കൂർത്ത് വരുന്നതുപോലെ.
"നിങ്ങളിവിടെ നിൽക്കുവാരുന്നൊ, കേറി വാ അകത്തമ്മച്ചി കാപ്പിയെടുക്കുന്നു."
കുമ്പിളപ്പം, അവലോസുണ്ട അങ്ങനെ ധാരാളം നാടൻ പലഹാരങ്ങളും കട്ടൻ കാപ്പിയും മേശപ്പുറത്ത് നിരത്തി വച്ചിരുന്നു. കാപ്പികുടിക്കുന്നതിനിടയിലും ജോയിടെ അപ്പൻ ഇടതടവില്ലാതെ  സിഗരറ്റ് വലിച്ചു.
"പണ്ടിതിയാൻ ബീഡിയാണു  വലിച്ചോണ്ടിരുന്നേ. സിഗരറ്റ് വലി ഈയിടെ തൊടങ്ങിയതാ. ഇതിപ്പോ ജോയിമോൻ കൊണ്ടുവന്ന മാൽബ്രൊയാ."
ജോയീടമ്മച്ചി പറഞ്ഞു.
____________________

വറുത്തു‌ മൊരിഞ്ഞ ചിക്കൻ പീസുകൾക്കൊപ്പം 'ബ്ലെൻഡെർസ് പ്രൈഡും' വിസ്കിയും ഞങ്ങൾ കഴിച്ചു. തലയ്ക്ക് ചെറിയ മന്ദത അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോൾ ജോയി പറഞ്ഞു
"നമുക്ക് വല്ല സിനിമായും കണ്ട് കിടക്കാം"
ഞാൻ ഇല്ലായെന്ന് പറഞ്ഞ് വായിക്കാനായി കൊണ്ട് വന്ന   ഗോഡ് ഡെലൂഷനും എടുത്തു കട്ടിലിലേയ്ക്ക് കിടന്നു.
____________________
നീട്ടിയടിക്കുന്ന മൊബൈൽ റിങ് കേട്ടാണ് ഞാനുണർന്നത്. പാതിമയക്കത്തിൽ കണ്ണ് തിരുമി.  നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ കിടക്കുന്നത് തേയിലക്കാടിനു നടുവിലുള്ള ഒരു പാറപ്പുറത്താണ്.ചുറ്റും നല്ല കോട. ജോയീടെം വിവേകിന്റ്റെയും പൊടിപോലുമില്ല.എനിക്കാണെങ്കിൽ അതിഭയങ്കരമായ വിശപ്പ്. ഉറക്കത്തിൽ നടന്ന് ഞാൻ അവ്ടെ എത്തിയതാണെന്ന് വിചാരിച്ച് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ നെഞ്ചത്തതാ റിച്ചഡ് ഡോക്കിൻസിന്റെ ഗോഡ് ഡെലൂഷൻ. തലേന്നത്തെ സംഭവ വികാസങ്ങളൊക്കെ ഒരു ടെക്നികളർ ചിത്രം പോലെ എന്റെ മനസ്സിലൂടെ കടന്ന് പോവാൻ തുടങ്ങി. റിങ് ചെയ്യുന്ന ഫോൺ വിവേകിന്റ്റേതാണന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി. വീശിയടിക്കുന്ന തണുപ്പുകാറ്റുകൊണ്ടോ എന്തോ ഞാൻ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. മരവിച്ച് വിരലുകൾ കൊണ്ട് ഞാൻ ഫോൺ കൈയ്യിലെടുത്തു. ബെല്ലടിച്ചു തീർന്നിരുന്നു.
13 മിസ്ഡ് കോൾസ്.ആരതിയാണ്.
അത് അവിടെ വെച്ച് ഗോഡ് ഡെലൂഷനും കയ്യിൽ  പിടിച്ചു ഞാൻ ഓടി റോഡിലെത്തി. അവിടുന്ന് കിട്ടിയ വണ്ടിക്ക് കയറി. അവിടുന്നും പലവണ്ടികൾ മാറിക്കയറി വീട്ടിലെത്തും വരെ എന്റ്റെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. മുണ്ടക്കയത്ത് എത്തിയപ്പോൾ വലതുവശത്ത് ചുവന്ന ജീപ്പ് കിടക്കുന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിൽ കാണാമായിരുന്നു. എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അങ്ങോട്ടു നോക്കാനുള്ള ധൈര്യം വന്നില്ല.

Epilogue:

വീട്ടിലെത്തിയ പാടെ  പഴയ ക്ലാസ്മേറ്റ്സിനെ മാറി മാറി വിളിച്ചു ആരും തന്നെ ഫോണെടുത്തില്ല എടുത്ത  അരുൺ ഇടുക്കിയിൽ നിന്നുണ്ടാരുന്നത് ഒരു ജോൺ മാത്യു ആയിരുന്നെന്നും അയാള് കുടുംബവുമായി യു. എസിൽ സെറ്റിൽഡാണെന്നും പറഞ്ഞു.
____________________

മധ്യകേരളത്തിലെ ഒരു നഗരം.
മൊബൈൽ ഫോൺ നിർത്താതെ റിങ്ങ് ചെയ്യുന്നത് കേട്ട് അരുൺ ബൈക്ക് റോഡിന്റെ സൈഡിൽ ഒതുക്കി നിർത്തി. അണ്നോൺ  നംബറാണ്. അരുൺ കോളെടുത്ത് ചെവിയിലേയ്ക്ക് ചേർത്തു.
"അളിയാ, ഇത് പോളാണ്. നമുക്കൊന്ന്  കൂടെണ്ടേ? നീ വീട്ടിലേയ്ക്ക് വാ."
____________________

Footnotes :

1. ബൈബിൾ കഥ. തോബിതിന്റെ പുസ്ത്കത്തിൽ തന്റെ ഭാര്യയിൽ നിന്ന്  ദുരാത്മാവിനെ 'പുകച്ച്' പുറത്തക്കാൻ അയാൾ മത്സ്യത്തിന്റ്റെ ചങ്കും കരളും പുകയ്ക്കുന്നു.

Book of Tobit
Chapter 6, verse 8

He answered: “As for the fish’s heart and liver, if you burn them to make smoke in the presence of a man or a woman who is afflicted by a demon or evil spirit, any affliction will flee and never return.

Continue Reading...

A Certain Psychotic Robot (Kannahamaru #5)

" ...And Dr Kannahamaru, 

we need to talk"
Rocky looked at the stranger in awe. Probably because of the cold efficiency by which she pinned the werewolves to the wall.
"Who are you?"
"I am the one who just saved your sorry asses"
Rocky just grinned idiotically. He didn't seem interested in defending us.
Kannahamaru on the other hand looked concerned but otherwise unfazed by her rather stern remark.
"We had it under control. Rocky here is mean with the acetylene torch. Kannahamaru is a master tactician. There wasn't really a scenario where the werewolves get better of us."
Said I
"You- whatever you want to tell me, you can say it infront of them"

"I'm a robot sent back in time to..."
"Save us from skynet ?"
"No make sure that my parents marry each other?
Asked Rocky. (2)
" You're no robot."
Said kannahamaru.
The werewolves' bodies were vaporizing in front of us
"Oh"
Said the robot-not
I thought she was bothered about the fuming bodies of the werewolves.
"I am a robot"
Said her
"No you're not."
Kannahamaru was not giving up. He scribbled something on to a piece of paper.
"Here, what does it read?"
Asked him showing her the paper which now had some sort of a pictogram. "
"Orange"
Said she
"You're a human".
" What you just answered was a Turing test (3)"
And what you just given was the average human response. See, what does it read?"
Kannahamaru asked us
"Orange"
Answered Rocky and I dutifully.
"See your response is in par with average human responce"
We smiled.
"But.."
She began to sob, "I am a robot."
She produced a small knife with slim blade from her belt and made an insicion on her left wrist.

She began to bleed.
"What are you doing?"
Shouted Kannahamaru
"Never mind, it's just skin graft. 
" See I'm a robot.I feel no pai….".
She couldn't complete the sentence obviously in pain.
Kannahamaru faced us and said
"She's delusional
Put her on Haldol
She will be fine by lunch"
Rocky had a cotton soaked in something. He showed it under her nose and after a bit of clawing on his face the girl toppled off on to Rocky's shoulder. He put her on to the bed.
"What the hell was that?"
Kannahamaru asked Rocky once the ordeal was over for good.
"Chloroform
I had some leftover from  the Cockroach Business." 
And for the last time, this is not a hospital and we don't store medicine grade tranquilsers. And you're no diagnostician."
"I watch a lot of medical dramas."
Said kannahamaru
"I watch The flash doesn't make me super fast."
I was actually watching these exchanges interestingly. If anyone could actually match Kannahamaru at least in verbal prowess  it was Rocky.
____________________

"Were am I?"
Our stranger was waking up. She seemed to be recollecting everything. Her eyes wandered about the room obviously looking for her weapons.
We had arranged those in the cupboard after a series of arguments. For once Kannahamaru was of the opinion that the arrowheads should be duct taped to avoid accidental cutting (paper cuts were Kannahamaru's third worst nightmare. After dogs and heights respectively). Rocky argued that it will render those invalid as weapons in case of a future attack.
Kannahamaru was hesitant

but agreed anyway. However he insisted on arranging the weapons in way that it satisfied his OCDs.
I had feeling that she'll dash out or try to reach her weapons. But thankfully none of that happened she just lay there and appeared too depressed to move.

"I've been sent back in time to protect you."
"That sounds very clichéd"
Said Kannahamaru
"I've programmed to…"
"Programmed? didn't you mean briefed to?"
This was the moment when Harry Christian entered the room.
"I'm going out, do you guys want any…"
That's when he noticed the robot in quaestio
" Get me an egg sandwich, with oregano, onions and  cheese, extra cheese. And make the bread whole wheat."
The answer however was definite.
"I didn't know you'd company"
He seemed unsure of himself.
Harry was Kannahamaru's old roommate and occasional partner in crime.
"This is Harry" Kannahamaru said to the robot
"Harry, meet the new robot sensation of the town… what was your name?"
"A1S34R7A"
Said her.
"C'mon!" They still name robots like in an 80's novel?
And since your robotalitiy been debunked by me, just give me your name ."
" That's my only name."
"We're just gonna call you Robo."
Said Rocky.
"Harry, Robo, Robo Harry"
Kannahamaru was already done with introductions.
Harry however seemed doubtful.
"You say you're a robot. Then how come you're hungry and want to eat?"
"I'm designed to digest and derive energy from biological sources. And I'm a stress-eater"
"But why not grass or ants or something?"
Harry wasn't giving up.
Robo gave him a sizing look and said.
"I said I'm a robot, not I don't have standards."
Kannahamaru was amused
"And by the way Harry, make that sandwich five. Let's see why that taste is future-proof."
Said him slipping Harry a ₹1000 bill.
____________________

Footnotes:

1: Title inspired from anime  A certain magical index

2. References to movie franchise Terminator and movie : Back to the future.

3.Turing test  :  a test for intelligence in a computer, requiring that a human being should be unable to distinguish the machine from another human being by using the replies to questions put to both.
- google

____________________

Truth or fiction

* Rocky doesn't watch The Flash. It's Kannahamaru and the narrator who does. And Kannahamaru have watched at least one medical drama.
*Fear towards Paper cuts are as per the narrator's knowledge not a fear exhibited by Kannahamaru.

* The specification of the sandwich is by Kannahamaru and is taken from a live, hyperactive Kannahamaru.

* The brief introduction system is taken from TV series friends and used (notoriously) by the narrator.

Robo

Illustrations © Vipin R.

Continue Reading...

All is fair (Kannahamaru #4)

Wait, let me guess?
You want to know what happened to us after the incidents of the last episode.  But you're going to wait a bit more to find the answer to that question. You may have other questions as well like,
Q: Why didn't Kannahamaru punch the werewolf if he's strong enough to punch a hole through a solid wall of concrete?
Now if you were paying attention you would also notice that I'm not telling events in an exact chronological order. (Kannahamaru does not respect time.) So we may yet to see as to why.
So no. You're not going to find out what happened to Kannahamaru, Rocky, myself and the beautiful stranger until the episode after this one.
Since we're clear with what this episode is not, let’s get on with what it is.

-----------------

Day 1

"I'm in love"
Kannahamaru was super-excited.
"I thought you believed Love's just chemicals" Rocky said. "That's a big jar of chemicals you're in K"
"Love may be just chemicals but that doesn't make it any less real and yes I have my weaknesses I'm an acrophobic and a cynophobic but not a  chemophobic, never a chemophobic."
Kannahamaru said.
"So first love."
I probed him
"No this is not the first. First one was when I was studying in the fourth standard and I paperballed my matter-of-fact love letter at Arvine. Which didn't quite reach there and some other girl picked it up who broke into tears."
"Kannahamaru, in 4th standard and already girls crying for him."
I said.
"I believe that was more like girls crying because of him."
Rocky had a goofy smile.
"Tomato, tomhato."
"I've already written a letter. They have placed this thing at university for the Valentine's day a box were we can deposit our letters and they get delivered to the addressees."
"Seems simple enough"
Rocky acknowledged.
"This almost feels like destiny, that I fall in love with her around the Valentine's Day and all"
"You don't believe in such things"
"I don't have to believe in such things for it to be true."

-----------------

Day :2 ( Valentine's day)

"Why is she wearing black?"
Kannahamaru wondered aloud.
"Why indeed?"
Rocky joined in
"Because they've like a color code for Valentine's Day.”
"Is it like the color code for resisters?"
"See, you get the idea"
I was rather relived to see Kannahamaru unscathed in the evening. He looked goofy yet delightful.
"I've given her the letter."
He declared.
"And?"
Rocky was intrigued.
"She knew it was me."
"How?"
"They must've figured it out from the style of prose and the rich vocabulary. Or was it because I gave her the other copy of the letter?"
Kannahamaru said.
"Wait, you had another copy?”
I asked.
“Just in case I lose the first one.”
"But what if you lose that one?"
"That's why I made these"
Said Kannahamaru pulling out a bundle of sheets from his pocket.
"But I've not told anyone ... except you guys  ... and a couple of ... more like all the girls in my class and all the people on the bus and anyone else who would listen."

-----------------

Day 09

"I've got new frames"
Said Kannahamaru pointing at his glasses.
"See, her favorite color is yellow so..."
"These frames are orange, dude."
Rocky objected.
“Yeah, hers is yellow, and mine is red."

-----------------

Day 13

"Do you think I should go and talk to her about homeopathy?"
Asked Kannahamaru
"Because asking her out is too mainstream?"
Rocky wondered aloud.
"Don't rush it dude, I don't think she's ready for such level of commitment. Better you start with how Santa isn't real and how Christians hijacked winter solstice before getting that intimate."
Answered me.

-----------------

Day 15

“She has a boyfriend.”
Rocky announced.
"And what? You want one too?"
Asked Kannahamaru calmly.
"Such a possibility was taken into account and its possible repercussions were analysed carefully and such analyses were meta-analyesd and information thus obtained was rechecked for errors and graph was plotted. From the graphical solution, the probability of her having no boyfriend was near zero. In other words I knew this was coming".
Added him .
"This is an extension of the general rule that all the beautiful girls are already taken. In fact I've already theorized character profiles for the most probable cases based on the data."
He handed Rocky a folder.
"Bob. Age 23, engineer"
"Nath 22, student"
Rocky began flipping through pages.
He stopped at the one which had 'caution' written over it.
"That is the most probable case."
Kannahamaru said
Rocky took the paper in his hands. I moved to position where I could peek into the paper.
"So this guy's a communist and a believer?
Don't you think that's an odd combo?"
I looked at Rocky.
"Not a bad combination as an intellectual and being in love."
He paused a bit and continued "… not as odd as putting your intellectual resources into stalking either"
"I am not stalking…"
Kannahamaru protested.
"…I am researching"

-----------------

Day 17
"I'm on my productive peak"
Said Kannahamaru
"I so hate it when I accidentally publish a research article"
"Last night I was scribbling something and before I know I was mailing it to Nature."
"That can't be right, the peer review alone would take.…"
Began Rocky.
"Exceptions can be made my friend"
"You mean you manipulated them somehow?"
“Like I told you, I am a manipulative bastard. But why manipulate people when you can manipulate time?"

-----------------

Footnotes:
-----------------

1.  Title from the phrase "All is fair in love and war"  first used in
John Lyly's novel "Euphues: The Anatomy of Wit" published in 1579.

Continue Reading...

Tachyons and a Teacup ( kannahamaru special guest episode)

"Where are we?" I asked.
"High orbit, around Neptune" the weird guy who looked like a punk answered.
"Why are we here?" asked I, seeing that Rocky and Kannahamaru were both passed out on the floor. "Or more importantly, how are we here?"
"I brought you here."
"Why would you bring us into a high orbit around Neptune?" said Kannahamaru, waking up. "A low orbit would have been better."
“Is this guy for real?” looked back the guy who brought us here. “You’re supposed to be smart, what does it matter if the orbit is low? You have no idea why we’re here.”
“Time travel.” smiled Kannahamaru.
“And I know who you are. So, if you want to take my teacup, I don’t have it with me now”
“We didn’t have another satellite at this point in time,” said the new guy. “And I’m sorry sir. I had no idea you had figured it out.”
“When you began talking, I thought I’d let my friend do the talking,” said Kannahamaru. “People open up to the oblivious more freely. I wasn’t knocked out. I saw how your tech worked. It gave me the final pieces. This is Neptune’s orbit in the future, right? Twenty years?”
“How…”
“Tachyon velocity vectors, it’s gonna make your pathetic head hurt.”
“I took the cup.”
“You did? And are you sure he needs it? I love my cup. I don’t even drink tea in it.”
“He needs it.”
I had no idea what these people were talking about. It was like they had some other worldly variety of… something. All this would add up to stuff in the future, and past. But even the guy from the future had no idea what would happen. It’s complicated.
“Why is Rocky here?”
“There are things you don’t know either.”
“Nobody knows things from the future.”
“He’s here to make the parachute.”
“What parachute?”
“This parachute.” Said Rocky. He had a contraption with a lot of metal and scraping and stuff, it looked like a gas balloon with a bucket.
“How did you make the parachute for the payload so fast?” asked the future guy.
“Experience.” Rocky nonchalantly replied.
“But, you study biology.” Kannahamaru was slightly annoyed.
“You are not the only idiot who’s fallen in love in the history of stupidity, moron.” Said Rocky. Still nonchalant.
“You can ask him for that story later.” Said the future guy.
“This will probably be stuck in the high atmosphere.” Said Kannahamaru.
“Yes, that’s the plan.”
“I knew that.”
Kannahamaru hugged his cup, in the bucket of the parachute, and shed a tear. Then the three of them dropped the thing.
As the parachute descended, the guy snapped his fingers. After a short flash of lights, the three of us were on our roof. .
“Why was I there?” I asked.
“To narrate the story, we both have other stuff to do.” Said Kannahamaru. “I have to go and solve the equation. Or write it down in terms others can understand.”
Kannahamaru climbed down the stairs when I looked at Rocky.
“That parachute…”
“Another day.”

Continue Reading...